Θευγένης

(Θάσος 500; π.Χ. – ;). Αθλητής. Σύμφωνα με την παράδοση, η μητέρα του τον είχε αποκτήσει με τον Θάσιο Ηρακλή, ο οποίος είχε πάρει τη μορφή του ιερέα Τιμόξενου, γεγονός με το οποίο οι σύγχρονοί του εξηγούσαν την εκπληκτική δύναμή του και, γενικά, τις σωματικές του ικανότητες. Στο λεξικό της Σούδας αναφέρεται ότι η φήμη του Θ. απλώθηκε στο πανελλήνιο, όταν κατόρθωσε να μεταφέρει μόνος του στο σπίτι του ένα μεγάλο χάλκινο άγαλμα, το οποίο επανέφερε στην αγορά, ύστερα από τις διαμαρτυρίες των συμπολιτών του. Κατά τον Πλούταρχο, ήταν περιοδονίκης (νικητής στους 4 κοινούς πανελλήνιους αγώνες, Ολύμπια, Ίσθμια, Πύθια και Νέμεα), ενώ ήταν ευρέως διαδεδομένη η γνώμη ότι είχε σημειώσει, σε διάφορες αθλητικές διοργανώσεις, περίπου 1.400 νίκες. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι υπήρχαν χάλκινοι ανδριάντες του Θ. στους Δελφούς και στην Ολυμπία και ότι ο δεύτερος ήταν έργο του Αιγινήτη Γλαυκία. Επίσης, στην Ολυμπία υπήρχε επιγραφή με κατάλογο των νικών του. Οι συμπατριώτες του τον τίμησαν με ανδριάντα, ο οποίος ανεγέρθηκε στη γενέτειρά του. Σύμφωνα με την παράδοση, μετά τον θάνατο του Θ., ένας από τους πολιτικούς του αντιπάλους ανέβαινε κάθε νύχτα στον ανδριάντα του και τον χτυπούσε μέχρι που το άγαλμα έπεσε με αποτέλεσμα να τον σκοτώσει. Οι γιοι του νεκρού επικαλέστηκαν έναν αρχαίο νόμο του Δράκοντα, σύμφωνα με τον οποίο επιβάλλονταν τιμωρίες και σε άψυχα αντικείμενα και κατόρθωσαν να αποσπάσουν μία απόφαση που όριζε τη ρίψη του ανδριάντα στη θάλασσα. Όμως, η πράξη αυτή είχε ως αποτέλεσμα να προκληθεί αφορία στο νησί και οι Θάσιοι, όταν ο ανδριάντας του Θ. ανασύρθηκε από κάποιους ψαράδες, τον επανατοποθέτησαν στην ίδια θέση και, έκτοτε, του απέδιδαν θεϊκές τιμές. Μέχρι πρόσφατα, το όνομά του αναφερόταν εσφαλμένα ως Θεαγένης.